Toksik Ebeveynlik Çocukları Olumsuz Etkiliyor
Hangi Ebeveyn Tavırlarını Bu Tarif İçerisinde Ele Alabiliriz? Bu Biçim Ebeveyn Tavırları Çocukları Nasıl Tesirler?
- Katı, reddedici, eleştirel ebeveyn tutumları: Bu tavırlara sahip ebeveynler çok kuralcı ve disiplinlidir. Koyduğu sonlarda esneklik göstermezler, çocuğu ile ilgili karar verilmesi gereken bir mevzuda en gerçek kararın kendi kuralları ve sonları çizgisinde verilen karar olduğuna inanırlar ve bu kararın dışındaki tüm fikir ve teklifleri reddederler. Çocuklarının görüşlerini dinleseler dahi onların bakış açısından mevzuyu ele alamazlar, çocuklarının hislerini manaya, empati maharetleri kâfi değildir, ani öfke içerikli davranışlar gösterebilirler. Bu usul ebeveyn tavırlarının baskın olduğu ailelerde yaşayan çocuklar kendilerini bedelsiz, değersiz hissedebilirler. Aile dışındaki okul üzere toplumsal ortamlarda, akran ortamlarında kendi görüşlerini beyan etmekten çekinirler, farklı etraflarda de görüşlerine değer verilmeyeceği, eleştirileceği, dalga geçileceği hissi yaşayabilirler. Kendileriyle ilgili kendisinin tek başına seçim yapabileceği, karar verebileceği bahislerde dahi ebeveynlerine yahut arkadaşlarına bağımlı kalabilirler, kendi başlarına inisiyatif almaktan çekinebilirler. Veya zıttı olarak kendileri de katı, kuralcı olup ebeveynlerini rol model olarak alıp farklı beşerlerle bağlantılarında emsal şeklide kendi fikirlerinin dışına çıkmakta zorlanan, esneklik gösteremeyen, bu nedenle arkadaş ortamlarında sevilmeyen, dışlanan çocuklar olabilirler. Bu davranışlarını bilinçdışı gerçekleştirdikleri için neden dışlandıklarını anlayamazlar. Ergenlik ve genç yetişkinlik periyodunda özgüven sorunları, değersizlik, yetersizlik hisleri, depresyon, dert bozuklukları yaşama riskleri artar.
- Aşırı müdahaleci, kollayıcı, kollayıcı ebeveynlik tavırları: Bu şekil ebeveynlik tavırlarının baskın olduğu ebeveynler genel olarak çok telaşlı bir yapıya sahiptirler, telaş bozuklukları teşhisleri olabilir. En aksisini düşünme, karamsarlık ve felaketleştirmeye yatkınlıkları vardır. Erken çocukluk çağından itibaren çocuklarının başına onları duygusal ve fizikî olarak olumsuz etkileyecek olayların gelebileceğine dair çok dert ile onları yalnız bırakmama gayreti içine girerler. Her davranışlarını denetim ederler. Yalnız uyumalarına müsaade vermezleri park üzere oyun alanlarında daima nezaret altında meblağlar, kendi başına yapabileceği işleri başına ziyan gelir fikri ile tek başına yapmasına müsaade vermezler. Kendini sözel olarak savunabileceği, söz edebileceği ortamlarda çocuğunun yerine konuşurlar ve onu savunmaya çalışırlar. Çocuklar da küçüklük çağlarından itibaren korkulu, kaçıngan bir yapıya sahip olurlar. Arkadaşları ona ziyan verebilir diye düşünebilirler, ‘ya ödevimi eksik yaptıysam, ya öğretmen kızarsa’ gibi düşüncelerle okula gitmeyi reddedebilirler. ‘Ya top başıma gelirse, başım kanarsa’ üzere niyetlerle arkadaşlarıyla toplu oyunlara katılmaktan kaçınabilirler. Ergenlik çağlarına gelseler dahi karanlık korkusu, hırsız korkusu, canavarlar, yaratıklar üzere daha çocukluk çağına mahsus dehşetlerinden sıyrılmakta zahmet yaşarlar. Üniversite çağlarına geldiklerinde ailelerinden farklı yaşamayı istemezler. Bağımlı, telaşlı ve kaçıngan bir kişilik yapılanması geliştirebilirler. Tasa bozuklukları, takıntı bozuklukları, depresyon, gerilime karşı çok hassaslık, karar verme ve hareket geçirme zahmeti genç yetişkinlik periyotta yaşayabilecekleri sıkıntılardır.
- İhmalkar ebeveyn tavırları: Çocuklarının duygusal ve fizikî gereksinimlerinden çok kendi hayatını ön plana alan ebeveynlerdir. İş hayatları ile uzun mühlet meşgul olurlar, çocuklarının onlardan kendisine vakit ayırma taleplerinin birçoklarını karşılıksız bırakırlar. Çocuklarının kendi işlerinin ve hayatlarının ne kadar ağır olduğunu anlamasını, görmesini isterler. Bazen kendi duygusal yüklerini, sıkıntılarını çocuklarına anlatıp onlardan dayanak beklerler. Daha yalnız büyüyen, ebeveynleriyle erken çocukluk çağlarından itibaren duygusal birlikteliği gereğince deneyimlememiş gençler olurlar. Büyükanneleri ile yahut bakıcılarla büyüler. Erken çocukluk periyotlarında sık bakıcı değişikliği durumlarında farklı farklı tavırlara maruz kalabilirler, bu da onlarda baş karışıklığı ve insanlara inançlı bağlanma zahmeti doğurabilir. Çocuklar kendilerini daha yalnız hissedebilirler, ebeveynlerinin dayanağı birlikte karar verilmesi gerek mevzularda dahi tek başına karar verme ve harekete geçme zorunda kalabilirler, yaşlarına nazaran çok da istemediğimiz erken olgunlaşma, büyüme belirtileri gösterebilirler. Ergenlik devrinde arkadaş etrafına daha çok yönelebilirler, gece çıkmaları, alkol kullanımı üzere durumlarla yaşlarına nazaran daha erken başlayabilirler. Geç yetişkin devirde insanların onu bırakabileceği telaşı ile yakın bağlarda bağlanma problemleri yaşayabilirler.
- Aşırı müsamahakar ebeveyn tavırları: Ebeveynler çocuklarının her istediğini yapma, hiçbir isteğini reddetmeme, çok müsaade verici olma, uygunsuz davranışlarına hudut koymama eğilimi içinde olurlar. Çocuklarının yaptığı yanlışları görmezden gelirler. Çocuklarını gereğinden fazla över ve tebrik ederler. Bu usul ebeveyn tavrıyla yetişen çocuklar farklı ortamlarda da kendi davranışlarına hudut koymada zahmet yaşarlar, rahat hareket ederler, hudut tanımamayı ‘doğal, normal’ olarak kabul ederler, çocukluk çağlarında arkadaş ortamlarından dışlanma yaşayabilirler. Okul üzere kurallı ortamlarda otorite tanımama, öğretmenlerle bağlantı sorunu yaşayabilirler. Tenkitlere açık olmazlar ve bu hallerde saldırgan tavırlar sergileyebilirler.